Allereerst een kleine toelichting op de titel van deze pagina waar de onderstaande afbeelding mee verband houdt. Het is een verhaal uit de Bijbel en het is te lezen in Genesis 3. Adam en Eva woonden in het paradijs. God had hun verboden om van één boom niet de vruchten te eten. Maar een SLANG in die boom spoorde Eva aan om dat wel te doen want dan zouden ze net zo verstandig als God worden. Dat leek Eva wel wat en die vruchten zagen er ook wel heel erg verleidelijk uit. Zonde om ze te laten hangen. Eva zette haar tanden in een appel en liet Adam er ook van eten. Stom natuurlijk want toen werd God heel boos en KNIKKERDE ADAM, EVA EN DE SLANG UIT HET PARADIJS. En daarmee begon de ellende in de wereld. EIGENLIJK IS DAT DIEZELFDE ROTSLANG DIE MIJ NOG STEEDS IN ZIJN GREEP HOUDT. Toen ik eenmaal ging beseffen dat er veel meer was dan ons gezin van drie en dus al kleine hapjes van de appel had genomen, zag die ROTSLANG in mij een gewillige prooi en sloeg toe.

Vakantie kende ik alleen van horen zeggen. En als ik een poos niet naar school hoefde hield dat in dat ik vakantie had. Dan zag ik gedurende enige tijd mijn klasgenootjes niet en veel kinderen uit de buurt waren er dan ook een poosje niet. Geen nood. Er was niet zo ver bij mij vandaan een speeltuin waar ik me prima kon vermaken en daar waren ook kinderen waar ik mee kon spelen. Dat ik nooit ergens anders heen ging drong toen nog niet tot me door. Niet voor één dag, maar ook niet voor een paar dagen of nog langer. Ik ben drie keer met mijn ouders een dagje uit geweest: Naar de dierentuin (Artis of Blijdorp), naar Miniatuur Walcheren en naar Madurodam. De foto onder dit gedeelte tekst is genomen in Artis of Blijdorp waar ik op een olifant heb gezeten. Dat moet in 1958 of 1959 zijn geweest. Ik vond het geweldig. Alleen prikte het verschrikkelijk. Mijn moeder staat ervoor en achter mij zit de verzorger van de olifanten. Die uitstapjes waren aan enerzijds leuk, anderzijds was het een ramp. De hele dag op- en aanmerkingen over mijn houding, mijn mimiek en de verdere rattenplaag. Dat begon thuis al: instructies hoe ik me moest gedragen. Eenmaal in de trein begonnen de op- en aanmerkingen en die gingen de rest van de dag door. En als we dan 's avonds thuiskwamen kreeg ik te horen dat ze niet van plan was om ooit nog eens ergens met me naar toe te gaan. Door de manier waarop ik me had gedragen durfde ze zich nergens meer met me te vertonen. HELAAS MA, IK WAS EN BEN ME VAN GEEN KWAAD BEWUST DAT IK ME NIET CORRECT HEB GEDRAGEN. Ik zat ook op de meisjesvereniging en daarmee ben ik toen voor de allereerste keer in mijn leven op vakantie geweest. Op de fiets naar Oosterwijk. Kamperen in hele grote tenten. Niemand die op je liep te vitten, eten wat je wildeben hoeveel je wilde en hele dagen buiten in de bossen. Die kampen hebben een aantal jaren geduurd en tijdens één van die vakanties mocht ik ook met mijn vriendinnetje, haar ouders, haar broers en zussen mee op vakantie. Eén keer naar Santpoort, één keer naar Drachten en daarna iedere zomervakantie naar Friesland. Van oorsprong waren het Friezen. Er was dan sprake van huizenruil. Ze hadden een megatrots familie en de meesten daarvan woonden nog in Friesland. De ouders van mijn vriendin gingen in één van de huizen van één van de familieleden wonen en die familie kwam in het huis in Goes wonen. Uit die vakanties zijn de zeilkampen voortgekomen. Heerlijk, heerlijk, heerlijk. Toen zijn mijn ogen nog wijder opengegaan. Ik mocht uitslapen, ik mocht meehelpen in het huishouden, ik mocht eten wat ik wilde en hoeveel ik wilde en ik mocht eindelijk eens snoep van mijn eigen geld kopen. En de maaltijden duurden veel en veel korter. Na het avondeten was er volop tijd om nog heel lang buiten te spelen. Thuis kreeg ik iedere week 25 cent zakgeld en dat moest in mijn spaarpot. Ma wist precies hoeveel erin zat. Snoep kreeg ik nooit en van het geld uit mijn spaarpot mocht ik ook geen snoep kopen. Het geld waar ik in de vakanties over beschikte had ik van mijn ouders gekregen. Wat ik daarvan overhield mocht ik na de vakantie in mijn spaarpot doen. Tijdens die vakanties gingen mijn ogen steeds verder open. Inmiddels was ik ook weer een aantal jaartjes ouder geworden en vooral op die zeilvakanties hoorde en zag ik dingen waar ik thuis nog nooit over gehoord had, zoals verkering, zoenen, dansen, meiden die net als ik ook een bh droegen en al ongesteld waren.....Hallo. Waarom wist ik dat niet? Niet moeilijk te raden. Bij ons thuis werd gezwegen over alle dingen die met het lichaam te maken hadden. Ik voelde intuïtief aan dat ik er bij thuiskomst dan ook maar beter het zwijgen toe kon doen en zelf verder op onderzoek uit kon gaan. Maar dat ETEN. Geloof maar dat het heerlijk was om EINDELIJK NIET HET SCHRIKBEELD VOOR OGEN TE HEBBEN DAT ER BIJ THUISKOMST NOG EEN KOUDE PRAK OP ME STOND TE WACHTEN. IK AT DINGEN DIE IK THUIS VAN Z'N LEVENSDAGEN NOG NOOIT HAD GEGETEN EN EENMAAL THUIS TERUG OOK WEER NIET SNEL NOG EEN KEER ZOU ETEN. BOTERHAMMEN MEE NAAR HET STRAND. DAT ZOU THUIS NIET GEBEUREN. DAAR MOESTEN KADETTEN MEE. PRIKLIMONADE EN GA ZO MAAR DOOR. Maar het leven ging door ook in Goes en bij ons in het gezin. Meer en meer ging ik mijn vleugels uitslaan. De verjaardagsfeestjes werden fuiven, er kwamen schoolfeesten en inmiddels was ik hard op weg om in diverse sporten goed mee te kunnen. Met name op zwemgebied. Daardoor werd mijn wereld weer groter. Andere vrienden erbij, wedstrijden die "buiten de deur waren", kortom het leven werd steeds leuker en bij mijn moeder kon ik steeds minder goed doen. Mijn vader vond het geweldig wat ik op zwemgebied presteerde maar kon dat niet laten merken want dat zou een hoop bonje met mijn moeder hebben gegeven. Ik herinner me dat ik een keer op een foto in de "De Stem" en de PZC heb gestaan nadat ik weer als eerste was geeïndigd bij een langebaan wedstrijd. Woest was ze. Ik zette haar en mijn vader voor gek door op die manier op een foto in de krant te staan.(op die manier was: in badpak) NOOIT HEEFT ZE NAAR MIJN PRESTATIES GEVRAAGD. NOOIT IS ZE KOMEN KIJKEN. NOOIT HEEFT ZE GEVRAAGD WANNEER IK WEDSTRIJDEN MOEST ZWEMMEN. HETZELFDE WAS VAN TOEPASSING OP MIJN HARDLOOPPRESTATIES. GEEN ENKELE BELANGSTELLING. EIGENLIJK HAD ZE NERGENS BELANGSTELLING VOOR. EN DAT WERD ER NIET BETER OP TOEN HET HAAR DUIDELIJK WAS DAT IK NAAR DE ACADEMIE VOOR LICHAMELIJKE OPVOEDING WILDE EN NIET VAN PLAN WAS OM LATER MIJN VADER OP TE VOLGEN DOOR RECHTEN TE GAAN STUDEREN. Pa toonde ook geen openlijke belangstelling maar die kon tegenover zijn vrouw geen andere houding aannemen. Maar aan kleine dingen kon ik merken dat hij mijn prestaties op sportgebied geweldig vond. Binnen onze kerkelijke kring was het "not done" als een man "tegen zijn vrouw in opstand" kwam. Op de fuiven en schoolfeesten leerde ik nootjes en chips eten. Wonderlijk genoeg ben ik nooit aan drank en roken begonnen (mijn ouders dronken niet en rookten niet) en tot op de dag van vandaag rook ik niet en drink ik niet. Ook alles  wat er aan verslavende en verdovende middelen in omloop is, is gelukkig een "ver-van-mijn-bed show." Maar ik leerde ook patates, ijs, kroketten en frikandellen eten. En heel veel andere dingen. Ik waagde het niet om het daar thuis over te hebben. Door de vakanties met mijn vriendin en haar ouders,  de zwemclub en andere kinderen die ik had leren kennen merkte ik dat er heel veel lekker eten was.

Eten dat ik thuis nooit kreeg. Maar ook eten dat ik thuis wèl kreeg maar dat op een heel andere manier was klaargemaakt waardoor ik het wèl lekker vond. Bovendien mocht ik bij anderen bepalen hoeveel ik at en wat ik at. Geen vieze maïzenapapjes. En de maaltijden duurden allemaal veel korter. IK WAS DAT VOLGEPROPT WORDEN SPUUGZAT. INMIDDELS WAS IK ZO'N JAAR OF VEERTIEN. IK ZAT OP DE MIDDELBARE SCHOOL. JA EN DAAR WERD IK PAS GOED GECONFRONTEERD MET DINGEN DIE IK NIET WIST. IK WAS INMIDDELS EEN BEHOORLIJK STEVIGE TANTE. NIET VET, MAAR GEWOON STEVIG. DAT KWAM OOK DOOR HET VELE SPORTEN WANT IK HAD EEN ENORM GESPIERD LICHAAM DAT GOED AFGETRAIND WAS. IK WAS OOK NOOIT BEZIG MET DIK ZIJN. ER ZIJN OOK NOOIT OPMERKINGEN GEMAAKT OVER MIJN LIJF. MAAR WAAR IK LAST VAN GING KRIJGEN WAREN MIJN "ZWABBERTIETEN". DIE GINGEN ME IN DE WEG ZITTEN BIJ HET SPORTEN. DIE DEDEN PIJN BIJ HET HARDLOPEN. IK DROEG EEN BH MAAR DIE MAAKTE HET NOG ERGER. MIJN BORSTEN WAREN ZO ZWAAR DAT DE BANDJES KNELDEN OP MIJN SCHOUDERS. MIJN BH UITDOEN HAD GEEN ZIN. DAT MAAKTE HET ALLEEN MAAR ERGER OMDAT ZE DAN GEEN ENKELE STEUN MEER HADDEN EN ALLE KANTEN OP ZWABBERDEN. HET GEVOEL DAT ZE IEDER MOMENT VAN MIJN LIJF AF ZOUDEN SCHEUREN, DAT GEVOEL WAS HET ALS IK HARDLIEP. VERWENST HEB IK MIJN BORSTEN. WAT HAD IK AAN DIE DINGEN. KINDEREN WILDE IK TOCH NIET DUS VOOR BORSTVOEDING HAD IK ZE OOK NIET NODIG. EN IK SCHAAMDE ME ER OOK VOOR. IEDEREEN ZAG DIE OP EN NEER DANSENDE BALLEN. IK LIEP VOOR GEK..........MAAR VERTEL DAT MAAR EENS TEGEN IEMAND ALS JE NOOIT OVER ZOIETS HEB MOGEN PRATEN. DAN WEET JE OOK NIET HOE JE DAT AAN MOET PAKKEN EN DUS ZWIJG JE. DAT ZWIJGEN ZOU STEEDS ERGER WORDEN. IK WAS HET VOLGEPROPT WORDEN SPUUGZAT EN OP ZEKER MOMENT WAS IK ER HELEMAAL KLAAR MEE EN BESLOOT IK MIJN MOND HELEMAAL NIET MEER OPEN TE DOEN. NIET OM TE PRATEN MAAR OOK NIET MEER OM TE ETEN.