Twee afbeeldingen uit "Rupsje Nooitgenoeg" geschreven door Eric Carle. Ooit werd ik een "Rupsje Nooitgenoeg" nadat ik al een vlinder was geweest. Maar deze vlinder (ik) wilde nog mooier zijn en nog beter worden in alles maar dat lukte niet meer omdat die ROTWURGSLANG haar inmiddels volledig in haar greep had. Daarom werd ze steeds opnieuw een rups die nooit meer genoeg had en zich bijna doorvrat. Ze trok zich steeds terug in haar cocon, kwam daar ook regelmatig uit om te vreten, probeerde weer een vlinder te zijn, maar dat lukte haar nooit meer helemaal goed. Ook vandaag de dag nog niet.

Deze pagina zal wat het taalgebruik betreft niet het cijfer tien krijgen. Maar ik kan hier gewoonweg niet altijd algemeen beschaafd Nederlands gebruiken. Dat past niet bij het verhaal. Dat heeft u op de vorige pagina ook al kunnen constateren en zeker op de volgende pagina's zult u daarmee geconfronteerd worden. Mijn eetstoornis sluimerde al op zeer jonge leeftijd toen we nog in de Klokstraat woonden. Ik werd juffrouw stiekem als het om het kopen van eten ging en ik had een trommel vol smoezen waarvan de bodem nooit zichtbaar werd. DIE SMOEZENTROMMEL IS SINDS ANDERHALF JAAR DICHT EN DIE BLIJFT (BIJNA) DICHT. IK BEN ER KLAAR MEE OM VERSTOPPERTJE TE BLIJVEN SPELEN. DE MENSEN MOGEN WETEN DAT IK EEN EETSTOORNIS HEB. SOMS KUN JE ER VAN GENEZEN. IN MIJN GEVAL IS DAT NOG STEEDS GÉÉN REALITEIT. IK HOOP DAT IK DUIDELIJK KAN MAKEN VIA DEZE TWEE WEBSITES DAT JE OOK ECHT ZIEK BENT ALS JE EEN EETSTOORNIS HEBT. ZIE HET ALS EEN ONGELUK WAARBIJ JE EEN DWARSLEASIE HEBT OPGELOPEN. JE BLIJFT VECHTEN, 24 UUR PER DAG, OM DIE DWARSLEASIE/EETSTOORNIS DE BAAS TE BLIJVEN, OM TE PROBEREN VERBETERINGEN AAN TE BRENGEN EN JE KWALITEIT VAN LEVEN ZO VEEL MOGELIJK OP TE SCHROEVEN. DEGENE DIE JE OOIT WAS ZUL JE NOOIT MEER WORDEN. MAAR HET IS WEL DE MOEITE WAARD OM TE BLIJVEN PROBEREN DAT NIVEAU ZO DICHT MOGELIJK TE BENADEREN. DAT IS GEWOON 24 UUR PER DAG VECHTEN VOOR JE LEVEN. MET EEN EETSTOORNIS BEN JE ÈN LICHAMELIJK ÈN GEESTELIJK ZIEK.

Wat natuurlijk niet uit kon blijven was het feit dat mijn moeder ging merken dat er toch wel erg veel huishoudgeld doorheen ging.......Ik had altijd wel een weerwoord uit de SMOEZENTROMMEL. Wat ook niet kon uitblijven was een verstopte riolering. Wat ik naar binnen had gewerkt moest er ook weer uit. Per dag was dat gemiddeld een vol winkelwagentje-met-een-kop-erop. En het was ook altijd heel vet. Dat gleed makkelijk naar binnen en kwam er ook weer makkelijk uit. Ik raad het u niet aan om dat ook te proberen........Van uit de Klokstraat zijn we naar de Anna van Saksenlaan verhuisd. Inmiddels werkte ik op het zwembad en moest zo goed en zo kwaad als het ging  schipperen tussen werk, mijn ouders en de thuissituatie en die eetstoornis. Gewoon met de pot mee eten (heel veel), zoveel mogelijk terugkotsen, naar het werk en daar de rest er uitkotsen, alleen water drinken tijdens het werk, naar huis, boodschappen doen en tevens een heleboel voor mezelf meenemen, dat laatste op mijn kamer verstoppen en dan was het tijd voor het avondeten. Heel veel boterhammen, boter, beleg enzovoorts eten, veel water drinken, kotsen, naar m'n kamer om me daar opnieuw vol te proppen. Meestal stelde ik dat uit om daarna zo snel mogelijk in de badkamer te verdwijnen. Douchen? De kraan opendraaien, kotsen, douchen en naar mijn kamer. Proberen te slapen. Meestal werd ik één of twee keer per nacht wakker. En ook dan vrat ik mezelf vol. Sloop de trap af naar de keuken om te kijken of er misschien nog iets in de koelkast of keukenkast lag wat ik zou kunnen eten zonder het al te veel opviel dat er etenswaren minder waren. Maar ja, dan moet je midden in de nacht ook weer overgeven. En wel zo zachtjes mogelijk. Ik kon moeilijk ook 's nachts een paar keer de wc doorspoelen. Dat was veel te veel herrie. Bovendien, waarom moet iemand midden in de nacht een paar keer de wc doorspoelen? En maar hopen en bidden dat geen van mijn ouders zouden komen kijken.......Het aantal keer dat de riolering verstopt heeft gezeten is niet meer te tellen. Ik wilde zo snel mogelijk op mezelf gaan wonen. Dan zou ik kunnen doen en laten wat ik wilde en kon ik ongestoord eten op tijdstippen die ik zelf verkoos. En kon ik zelf bepalen hoevéél ik wilde eten en wàt ik wilde eten. Het duurde niet al te lang voordat ik een flat kon betrekken. Dat het vrij snel kon kwam omdat mijn vader er ook achterheen ging. Die had er lucht van gekregen dat ik het huis uit wilde. De situatie thuis was gewoon onhoudbaar geworden. Mijn moeder sloeg me nog steeds, ondanks het feit dat ik al op het zwembad werkte. IK GING IN HET OUDERLIJK HUIS GEWOON MIJN EIGEN GANG. LEEFDE MIJN EIGEN LEVEN. TROK ME NIETS MEER VAN MIJN OUDERS AAN. LEEFDE NIET ÌN HET GEZIN MAAR ERBUITEN. VERTELDE NIETS MEER, SPRAK ZELFS HELEMAAL NIET MEER. EENMAAL IN DE FLAT GINGEN DE REMMEN PAS GOED LOS ALS IK HET OVER HET ETEN HEB. IK DEED TROUWENS NIET VEEL ANDERS MEER DAN (VR)ETEN. MIJN DAGSCHEMA ZAG ER ONGEVEER ALS VOLGT UIT: OPSTAAN, KOFFIE, WERK, NAAR HUIS AAN HET EIND VAN DE MORGEN, BOODSCHAPPEN DOEN, VRETEN, KOTSEN, SLAPEN, NOG EEN KEER MEZELF VOLPROPPEN EN WEER KOTSEN, EIND VAN DE MIDDAG NAAR HET WERK, HEEL VEEL KOFFIE DRINKEN, ROND 23.00 UUR NAAR HUIS EN VERVOLGENS EEN HELE NACHT ACHTER ELKAAR VREETBUIEN. STEEDS VOLGENS HETZELFDE PATROON: twee uur vreten, drie kwartier kotsen, anderhalf uur slapen. Na anderhalf uur geslapen te hebben werd ik dan wakker en dan begon ik weer van voren af aan. U zult begrijpen dat dit een keer VERKEERD MÒÈST gaan. En dat ging het ook. Het ging verschrikkelijk mis. HULP ZOEKEN? BIJ WIE? ER IS TROUWENS NOOIT IEMAND GEWEEST DIE DAAR EEN OPMERKING OVER GEMAAKT. IK MANKEER TOCH NIETS? Ik vraag me af hoeveel ( of hoe weinig) er over eetstoornissen bekend was toen het bij mij begon. Op de volgende pagina leg ik uit opwekken manier werk,  (een) eetstoornis(sen) en een sociaal leven (niet) te combineren zijn. VERSTOPPERTJE SPELEN?           KIEKEBOE!