FOTO'S DIE AANGEVEN WAAR HET IN MIJN LEVEN VOOR EEN GROOT GEDEELTE OM DRAAIDE: UITERAARD VOEDSEL (DAARVAN STAAN ER FOTO'S OP DE PAGINA "ETEN OM TE LEVEN OF LEVEN OM TE ETEN?") EN DE WC, DE LAXEERTABLETTEN EN WC- PAPIER. DE SPIEGEL WAS OOK ERG BELANGRIJK. DE FOTO'S WAAROP EEN MEISJE ZICHZELF IN DE SPIEGEL BEKIJKT EN ZICHZELF IN DE SPIEGEL ZIET MAAR IN WERKELIJKHEID GRAATMAGER IS. IK WIST DAT IK GRAATMAGER WAS, EEN WANDELEND SKELET EN TOCH ZAG IK ER VOOR MIJN IDEE UIT, ZOALS DE MEISJES ZICHZELF IN DE SPIEGEL ZIEN. DE FOTO VAN "DE BENEN" HAD VAN MIJN BENEN KUNNEN ZIJN. MAAR DEZE IS OOK VAN INTERNET AFKOMSTIG. MAAR IK HAD WEL ZULKE DUNNE BENEN. OOK GEEN VLEES MEER OP MIJN ACHTERWERK, ZEKER NIET OP MIJN STUITJE, DAT NOGAL UITSTAK OMDAT IK ER VAAK OP GEVALLEN WAS. DAARDOOR WAS HET EEN BEHOORLIJKE BULT GEWORDEN. IK MOEST ALTIJD OP EEN KUSSENTJE ZITTEN, WANT DIE HARDE STOELEN DEDEN NA TIEN MINUTEN AL PIJN AAN MIJN ACHTERSTE. DAN VOLGEN ER DRIE FOTO'S UIT DE TIJD DAT IK OP HET ZWEMBAD WERKT. DAAROP IS WEL HEEL DUIDELIJK TE ZIEN DAT HET STEEDS MINDER EN DUNNER WERD. IK WEET ECHT NIET MEER WANNEER DEZE FOTO'S ZIJN GENOMEN. DE LAATSTE FOTO VAN DEZE SERIE VAN TWAALF FOTO'S, EEN SELFIE, IS VRIJ RECENT GENOMEN. ALLE VEL GAAT HANGEN. IK HEB NET WEER EEN PERIODE VAN "VOCHT VASTHOUDEN" ACHTER DE RUG. HET ERGSTE IS VOORBIJ. EN IK HOOP DAT HET HELEMAAL OVERGAAT. IN AUGUSTUS 2016 BEGON HET EN HET WAS GELIJK GOED RAAK. IK HIELD ACHT LITER VOCHT VAST EN GING DOOR HET LEVEN ALS "HET-VROUWTJE-VAN-HET-MICHELINMANNETJE." OP DIT MOMENT BEN IK NOG STEEDS THUIS EN NIET AAN HET WERK.

Het bleef slecht gaan. Mijn consulten in Emergis waren erg ongeregeld omdat ik er gewoon heel vaak geen zin in had. Maar de flesjes Nutridrink vond ik nog steeds lekker. Het lopen en fietsen ging ook steeds slechter doordat ik mijn linkerbovenbeen twee maal gebroken had. Ik ging steeds schever lopen. Mijn linkerbeen werd steeds korter.(en wordt nog steeds korter)  En ik "kromp". Dat is normaal als je ouder wordt. Maar bij mij ging het wel erg hard. En dat gaat uiteraard ook nog steeds door. In het voorjaar van 2016 durfde ik niet meer te fietsen. Een scootmobiel leek me ideaal. Die is er gekomen. Ik had natuurlijk enorme mazzel dat het prachtig weer was en ik letterlijk hele dagen erop uit kon. Inmiddels is er een rollator bijgekomen. Goed om in beweging te blijven. En ook die bevalt prima.

In het voorjaar van 2013 ben ik voor het eerst sinds heel heel lang ècht misselijk geweest en kon ik echt niets binnenhouden. Oorzaak? Ik weet het niet. Zelfs een slokje water dreigde verkeerd te vallen. Dat is heel langzaam overgegaan. Het leek echter of mijn maag niet groter meer was dan de maag van een muis. Ik had ook helemaal geen trek meer in eten. En vanaf dat moment zijn mijn eetbuien minder geworden. Van zes op een dag ging ik naar vier op een dag: tussen de middag, eind van de middag, voordat ik naar bed ging en midden in de nacht. De Nutridrink smaakte weer als vanouds gelukkig. En ik raakte ook niet meer in paniek als mijn eetplannen geen doorgang konden vinden. Maar het waren nog altijd vier eetbuien teveel. Het moesten drie maaltijden worden die er dan ook inbleven. IK HEB MIJN BEST GEDAAN, IK DOE NOG STEEDS MIJN BEST EN IK ZAL MIJN BEST BLIJVEN DOEN OM DAT OOIT TE REALISEREN. IK HEB REGELMATIG LAST VAN EEN ENORME FRUSTATIE ALS IK HET DAN NOG NIET VOOR ELKAAR HEB WETEN TE KRIJGEN. OOK DE NEIGING OM DAN MAAR AF TE HAKEN EN ME ERBIJ NEER TE LEGGEN. MAAR DAT VERTIK IK.IK ZOU MEZELF EEN LAFAARD VINDEN OMDAT IK DAN DIE ROTWURGSLANG HET STARTSCHOT ZOU HEBBEN GEGEVEN OM ME DAN VOLLEDIG TE WURGEN. EN DE AFSPRAAK IS DAT IK DAT NIET LAAT GEBEUREN.

MOET IK DE ONDERSTAANDE FOTO NOG TOELICHTEN? DAT DACHT IK NIET. Als Zeeuwse is deze wapenspreuk me natuurlijk op het lijf geschreven. Hij past me als een jas. In drie opzichten: het heeft betrekking op mijn jeugd, op mijn zwemaktiviteiten zowel als hobby als beroepsmatig en het heeft betrekking op mijn eetstoornissen en de gevolgen die dat met zich meebracht.